On Boscok amestutako Oratorioa 1841eko abenduaren 8an hasi zen katekesi xume batez. Baina ez zitzaion erraza izan bere ametsetako behin betiko lekua aurkitzea. Egun horretan hasi zen ere Oratorioaren ekinaldi ibiltaria Torinon barna:
Lehenik eta behin, aipatutako Asis-eko San Frantzisko elizako leku batzuetan eta On Calossoren Institutu Pastoraleko patioetan. Gero, Barolo Markesaren neskentzako Barnetegira, zeinetan Zuzendari Espirituala izan eta predikatzen eta aitortzen baitzuen, pasatu zen bere mutikoekin. Beranduago eta elkarren segidan, hainbat eliza, barruan eta hiritik kanpo, hilerri bat eta belardiren bat ibili zituen. Baina azkenik, 1846ko apirilean, estalgune bat eskaini zioten alokairuan eta ondoko lur-zerroa: «Pinardi Estalgunea». Bere ametsetako ekinaldi berria hasten zen harentzat eta bere mutikoentzat.
Estalgune hau eta progresiboki alokatzen joan zen albokoko etxeko gelak Valdocco-n, Torinoko aldirietan, kokatuta zeuden. Han izango litzateke On Bosco Jaunak bere apostolutzaren garapena erdiratuko lukeen tokia. Hark berak eta bere mutikoek Oratorioko eraikinaren eta lurraren egokitzapenak egin zituzten. Estalgunea Torinoko artzapezpikuak bedeinkatu zuen kapera bihurtu zen. Eta mutiko-kopurua handiagotzen joan zen.
Bere mutikoen alde interesa galdutako bere lanaren intentsitateak, On Boscoren ondo hondatu zuen laster; heriotzako ateetan egon zen. Atseden-aldia I Becchi-ko bere etxean pasatu ondoren, Turinera itzuli zen. Baina ez zen bakarrik itzultzen: harekin zekarrena 58 adin-urtetako ama zen, Margarita Occhiena, semearen ametsari laguntzera zetorren ama. Mutikoek, haietako umezurtz askok, «Amatxo Margarita» deitzen hasiko liokete eta izen horrekin tradizio salesiarrak gogoratuko du.
Orduan On Boscoren Oratorioa mutikoek ofizio erabilgarria ikas zezaketen eskola, sakramentuetara joan zitezkeen eliza eta lagunekin osasuntsu jolasteko zezaketen patioa bilakatu zen. Hasieratik On Boscok bere lanaren gunean, adeitasun-modeloa, gozotasuna eta espiritualtasun erlijiosoa bezala, Salesko San Frantziskoren irudia jarri zuen. Bere mutikoek lan egiten zuten lekuak bisitatzen zituen, ustiapen-biktimak ez zitezela bermatzeko, haietako askotarako lan duinak bilatzen zituen eta mutiko-mutilen eskubideak bermatzen zituzten kontratuak harekin sina zitzatela eragiten zituen ugazabak, nazioarteko legeria laboralari horrela aurreratuz.
1847ko maiatzean dimentsio berria hasten du Oratorioan. Orduan arte mutikoek lo egiteko lekua bilatu behar zuten bere kontuagatik, haien askok kale gorrian egiten zuten. Ostatua eskatu zion mutiko umezurtzarekin, On Boscok eta Amatxo Magaritak, barnetegia hasten dute Valdocco-n. 1869etarako, jadanik 375 barneko zeuden eta urte horietan barnetegitik pasatu ziren mutiko-mutilak 800 baino gehiago ziren.
Bere apostolutzako lehen hedadura esperientzia Torinon bertan bizi izan zuen On Boscok, urte horretan berean Porta Nova-ko San Luis Oratorioa eta bi urte geroago Vanchiglia-ko Aingeru Jagolea Oratorioa ireki zituenean. Oratorio barruan lantegiak sortzearen ideia mutikoak lantegietako eta eraikuntzako lanetatik ateratzeko beharretik jaio zen. 1853etatik aurrera, oinetako-, joskintza-, zurgindegi-, inprimategi- eta metal-langintzako lantegiak hasiko dira martxan bere oratorioetan.