¡Felicidades, Lope, zorionak!

.

Gaur, maiatzaren 13an, santa Maria Mazzarello-ren jaia ospatzen da. On Bosco-rekin, Maria Launtzailearen Alaben, Salestar Ahizpen, ko-fundatzailea da.

Orduko garaiaren ohiturek eta arauek ez zieten baimentzen On Boscori eta bere salesianoei neskatilez eta neskez arduratzea Torino-Valdocco-ko Oratorioko ‘birichini’-ekin (‘kokinekin’) egiten zuten bezala. Baina Jainkoak ohi ez bezalako kolaboratzailea bidali zion, haren arima bikia, Maria Mazzarello.

Maria, ‘Main’ bere auzotarrek deitzen zutenez, Italiako Mornese-n jaioa zen, 1837ko maiatzaren 9an. Nahiz eta nekazari soila, xumea eta ezjakina izan, gaur munduko bigarren Kongregazio erlijioso femeninoaren (13.000 erlijiosa, 94 naziotan) ko-fundatzailea izatera heldu zen, Maria Laguntzailearen Alabak edo Ahizpa Salestarrak.

Mariak bere herrian ere “Oratorio” txikia sortua zuen. Hark eta bere lagunek joskintza eta etxeko beste arte batzuk irakasten zizkieten neskatilei eta neskeei, eta bitartean zera lortzen zuten: haiek dotrina ikas zezaten, portaera bikaina erakuts zezaten beraien etxeetan, mezatara joan zitezen eta sakramentuak jaso zitzaten.

Apaiz batek, On Pestarinok, Maria Mazzarellok eta bere lagunek behartsuenganako karitate handia eta Jainkoarentzako maitasun itzela erakusten zituztela ikusi zuen, santutasuna lortzeko nahi sendoez gain. Orduan “Maria Sortzez Bigina” izeneko Gazte Elkartean bildu zituen. Hark berak aitortzen zituen, instrukzio erlijiosoa ematen zien…

Bidaia batean, On Pestarino On Boscorekin aurkitu zen. Honek une horrietan etengabe zerabilen buruan neska behartsuei ere bere arretak nola zabaldu. On Pestarinok Mariarekin batera egiten zuen lana kontatu zion eta hura pertsonalki ezagutzera gonbidatu zuen On Bosco.

Horrela ba, 1864ko urriaren 7an, On Bosco Mornese-ra joan zen lehen aldiz eta han egiaztatu zuen On Pestarinok zuzentzen zituen neskatxa haiek hautagai bikainak zirela bere karismaren alderdi femeninoa garatzeko. Institutu berriak “Maria Laguntzailearen Alabak” izena eraman behar zuela erabaki zuen On Boscok berak, “Ama Birjina Santuarentzako monumentu bizia” izango baitzen.

Pio IX.a aita santuak kongregazio berria onartu zuen, 1872ko abuztuaren 5ean. Maria Mazzarello ama nagusia izan zen bere heriotzako egunera arte, 1881eko maiatzaren 14an. Bere hiru maitasun handiak hauexek izan ziren: Eukaristia, Maria Laguntzailea eta gazteria behartsua, zein hezi zuen eta zeini eskaini zion bizitza osoa.

Maria Laguntzailearen Alabek edo Salesianek «Begoñako Andra Mari» ikastetxea zuzentzen dute Barakaldon, Zuazo-ko auzoan.

.

.

.

Maiatzaren 6an Domingo Savio santuaren jaia ospatzen da. On Boscoren pedagogiaren maisulana, eta gure ikasleontzako eredu eta zaindari.

Domingo Saviok oso bizitza xumea izan zuen, baina urte gutxitan santutasun-bide luzea ibili zuen. Italiako Chieri-Turindik hurbileko herrixka batean jaioa zen, ondare materialeko familia behartsu batean, baina fedean aberatsa. Haurtzaroan, zazpi urterekin ospatu zuen Lehen Jaunartzeak garrantzi handia izan zuen harentzat.

Haren bizitzaren gertaera erabakigarria hamabi urterekin jazo zitzaion: Joan Bosco santuarekiko topaketa. Honek, aita eta gidari, Turinen hartu zuen, bigarren mailako ikasketak egiteko. Hasiera hasieratik ohartu zen Domingo zein zen bere helmuga eta On Boscori santu izaten laguntzeko eskatu zion.

Adeitsu, beti lasai eta alai, interes handia jartzen zuen bere ikasle-beharretan, lagunei guztian laguntzean eta otoiztean, Jainkoak indarrak eman ziezazkion bere betebeharrak betetzeko. Egun batean, sartu berria zen lagun bati bere bizitzaren gakoa eta salestar ikastetxe baten ikasle guztien helmuga eman zion: «Begira, hemen beti alai egotean datza guretzat santutasuna».

Larritasunez gaixotuz, hamabost urte betetzear zenean, lasai hil zen, Jaunarengana joateko poztasunarekin. Pio XII.a aita santuak santua aldarrikatu zuen 1954an.

.

 Apokalipsis Liburutik (21, 1-5a)

Nik, Joan, zeru berri bat eta lur berri bat ikusi nituen,
lehenengo zerua eta lehenengo lurra joanak baitziren.

Eta ohiu handi bat entzun nuen aulkitik:
     «Hona hemen Jaungoikoaren etxola gizonen artean:
     haien artean biziko da.
     Haiek izango ditu bere herri
     eta haien Jainko izango da.
     Begietako malkoak xukatuko dizkie.
     Ez da izango gehiago, ez heriotzerik,
     ez negarrik, ez garrasirik, ez atsekaberik.
     Lehengoak joan baitira.»

Aulkian zegoenak, san zuen:
     «Orain, gauza guztiak berri egiten ditut.»

.

Egun hauetan oldartzen gaituzten Ekuador-reko errepikatutako lurrikarei buruzko berrien aurrean, igande honen Jainkoaren Hitza iristen zaigu

Apokalipsiaren egilearen ametsak deitzen digun geroaldia da; eta eskuartean dugun zeregina ere bai:

Zeru berri batzuk eta lur berria, non negar guztia xukatua izango den, min guztia gaindituta eta heriotza baztertuta. Lur berria, non gizonen eta emakumeen arteko erlazioa hurbiltasun-, presentzia- eta elkartasunekoa izango den; norberekoikeria, gorrotoa eta distantziak desagertuak izango direlako.

Utz dezagun alde batean, behingoz, Zigorraren ideia; Jainkoa eta hildakoak, zaurituak eta hori jasan duten guztiak iraintzen dituelako larriki.

Azalpenak bilatzen baditugu, solidaritatea sustatzeko izan dadin eta, haren bitartez, bizitzak eta etxeak berreraikitzen lagun dezan.

Kreazio lana ez da amaitu: aurrera jarraitzen du unibertso guztian eta, berez, gure planetan. Eta Kreazio hau erditze baten antzekoena da; beraz, adiskidetasunez lagundu behar dugu hark sortutako mina ahalik eta gutxiena izatea.

Tamalez, hori ez da gure Ama Lurrarekin gertatzen dena. Jada salatzen zuen profetikoki Frantzisko aita santuak Laudato sì bere entziklikan.

Aitzitik, edonon ikusten dugu nola kaltetzen eta hondatzen ari den, zein harmonia desorekatzen bukatzen duen: Geu gara gure berezko planeta galbideratzen dugunok.

Hildakoak eta zauritutakoak dira Jainkoaren eta gizakien oihu bera, barrutik astindu eta eragin nahi gaituen oihua. Haiek adierazten dizkigute solidaritatearen eskakizuna, eta mundu anaitasunezkoagoa eta gizarte zuzenagoa eta bidezkoagoa eraikitzeko beharra.

.
(Koldo Vergarak berridatzita)

Espainiako bi salestar inspektoriek Pazko elkartzeak antolatu dituzte leku desberdinetan kristautasunaren gertaerarik garrantzitsuena intentsitatez bizi izateko: Jesusen Pasioa, Heriotza eta Berpiztea.

.

.
Alrededor de 1.700 jóvenes de ambientes pastorales salesianos, de 17 años en adelante, han participado en los encuentros de Pascua que han preparado las dos inspectorías de Salesianos de España. Las Pascuas se han organizado por edades y en diferentes lugares, entre el 24 de marzo (Jueves Santo) y el día 27 (Domingo de Resurrección).

En la Inspectoría ‘Santiago el Mayor’ (Centro-Noroeste), el lema escogido para este año es ‘Jesús y tú sin más’. Cabe destacar la celebración de la Pascua juvenil en Castrelo (Cambados), para chavales de 1.º de Bachillerato a 1.º de universidad, así como la Pascua por Niveles, que ha tenido tres sedes: Arévalo (Ávila), La Adrada (Ávila) y Mohernando (Guadalajara). También se han realizado otras propuestas diferentes: la Pascua Jóvenes y Familias, que se han celebrado en Mohernando y en Somalo (La Rioja); la Pascua rural con el voluntariado misionero; y la Pascua en el Camino de Santiago, con la que se propone vivir la Semana Santa en peregrinación.

Desde la Inspectoría ‘María Auxiliadora’ (Arco mediterráneo-Sur), se ha propuesto vivir la Pascua Joven con el lema ‘Apuesta por la ternura’, en el marco de la celebración del Año de la Misericordia. Las ciudades que han albergado este encuentro han sido Alcoy, Alicante, Antequera, Burriana, Cartagena, El Campello, Elche, Ibi, La Orotava, Puebla de la Calzada, Sanlúcar la Mayor, Torrelles de Llobregat, Valencia y Zaragoza.

(Web salesianos.es)
.

Somalo: Gazte eta familien Pazkoa

.

———————–
—
—
—

‘Txikibosco’ ipar-zonako Zentro salestarretako ‘fede-taldeetan’ parte hartzen duten nerabeen urteroko elkartzea da.

Martxoaren 5 eta 6an, ‘Txikibosco 2016’ egin zen Logroñoko ‘Domingo Savio’ salestar ikastetxean.  Bertan 190 lagun inguru bildu ziren, neska-mutil-, animatzaile- eta salesianoen artean.

.

«Ha sido un día y medio que, como siempre, ha merecido la pena. Este año los números eran muy elevados, pero esto no impidió que fuese un encuentro lleno de emociones y reflexiones que, más tarde, nos llevaríamos a casa.

¿Sois capaces de perdonar? ¿Es algo que nos cuesta hacer? ¿Creéis que todo el mundo merece ser perdonado? Puede que sea un tema complicado, difícil ponerse en la piel de los demás a la hora de enfrentarse a ciertas situaciones, como hemos visto en los stands de la tarde del sábado, pero esto no significa que sea imposible.

A veces, como bien fuimos hablando en los grupos, las cosas no salen como queremos o no nos sale pedir perdón en algunos momentos. ¿Esto depende de las personas? ¿Todos podemos llegar a perdonar? ¿Es algo difícil o todas las personas podemos cambiar nuestro punto de vista cuando vemos más allá de lo que nos ponen delante?

Ha sido un fin de semana de reflexiones que todos nos llevamos dentro, un fin de semana en el que podría decirse que hemos empatizado, en mayor o menor medida, con los que nos rodean, conociendo mejor a las personas que nos acompañan y, también, a nosotros mismos.

La tarde del sábado estuvo formada por cinco stands, de los cuales cada grupo visitó tres. Uno de los que más nos llamó la atención fue el de los refugiados, ya que dos chicos marroquíes vinieron a contarnos su experiencia. Lo que más nos sorprendió fue que, al contarnos las cosas, ellos mismos se reían.

Debemos conseguir llevar las experiencias de misericordia que hemos ido viendo a lo largo del fin de semana a nuestras vidas, de forma que hagamos de nosotros mismos personas que perdonen a quienes nos rodean y, poco a poco, ayudemos en todo momento.

Este Txikibosco, como cualquier encuentro, se ha pasado muy rápido. Al ser tantas personas no hemos podido disfrutar 100% los unos de los otros, pero aún así hemos conocido a más gente dentro de los grupos y fortalecido las amistades que ya teníamos. Es importante que como personas nos llevemos la magia que entre todos desprendemos, crezcamos apoyándonos los unos a los otros y sigamos yendo hacia “adelante”.

Una vez más, damos gracias a cada uno de vosotros por haber hecho posible esta experiencia.»

(Testua: Mar Escandón, ‘salesianos.es’ webean)
.

—Ikusi argazki-album osoa Flickr-en

.
.

Joan den otsailaren 26an, larunbata, Bilboko Gotzaiaren, On Mario-ren eskutik, Barakaldoko gazte-talde ugari batek Sendotza sakramentua hartu zuen San Jose elizan. Haien artean, Barakaldo Salestarrak-eko zazpi neska-mutil.

.

Gazte-talde batek gaur egun konpromisoa hartzea berri bat da.
Haiek bere bizitzarekiko konpromisoa hartzea berri handia da.
Eta haiek bere bizitzan kristau-konpromisoa hartzea, berri hunkigarria.

Ba hauxe izan da Barakaldo Salestar komunitateak larunbat honetan bizi izan duguna. Gure presentziako 7 gaztek pauso bat eman dute aurrera eta berritu egin dute duela urte beren gurasoek eta aitabitxiek haiengatik egin zuten konpromiso kristaua: Sendotza sakramentua jasotzea erabaki dute.

Haiek guztiek bere hazkunde eta heltze kristauaren prozesua bizi izan dute JÓVENES 88 GAZTEAK elkartean. Haiek guztiak TRIKI-tik pasa dira, eta haietako asko laguntzen ari zaizkie txikiagoei ea, egun batean, hauek ere pauso bat aurrera ematea erabaki dezaten eta hauxe esan: nik ere Jesusek proposatzen duen maitasuneko bidea jarraitu nahi dut.

Maitane, Andrea, Pablo, Jone, Oihana, Meritxell, Xandra, zuek guztiontzat gure zoriona, gure esker ona eta gure otoitza.

(Testua: Julio Higelmo, Barakaldo Salestarrak-eko Pastoraltza ardurduna)
.

—Ikusi argazki-albuma Flickr-en

.
.